|
|
|
Aceleye Gerek Yok ki...
|
Herkes bir arayış içinde, ama hiç kimse ne aradığını
bilmiyor.
Sanıyoruz ki çok paramız, sürekli yükselen bir
kariyerimiz, bahçeli bir evimiz, spor bir arabamız olunca biz de
çok mutlu olacağız.
Hadi maddeciliği bir kenara bırakalım; niye herkes aşktan
şikayetçi?
Çevremizde kaç kişinin aşk hayatı iyi gidiyor? Eminim
parmakla sayılacak kadar azdır. Ve eminim hiç kimse yanlışın
nerede olduğunu da bulamıyordur.
Ben ten uyuşması kadar ruh uyuşmasının önemine inanırım. Hatta
insanların eş ruhlarının olduğuna bile inanırım. Ama ruhları olmayan
bedenler birbirleriyle ne kadar uyuşabilir ki? Evet, önce göz
görür fakat ancak ruh sever. Ayrıca ruhumuz olmadan eş
ruhumuzu bulmak gibi bir şansımız olmadığına da eminim... İşte bu
yüzden içimiz de sürekli bir eksiklik duygusuyla
yaşıyoruz hepimiz, işte bu yüzden sürekli duvarlara
çarpıp çarpıp kendimizi kanatıyoruz ve işte bu
yüzden mutluluğu bir türlü yakalayamıyoruz...
Gerçekte hız çağında yaşıyoruz. Her şey o kadar hızlı
geçiyor ki, ne işe, ne arkadaşlarımıza, ne ailemize, ne
çocuğumuza, ne kendimize yeterince vaktimiz kalmıyor. Akrep ve
yelkovanla yarış halindeyiz. Bu yüzden bütün ilişkiler
yarım yamalak, bütün sevgiler bölük
pörçük.
Sevmeye bile vaktimiz yok bizim.
Oysa teknolojinin nimetlerinden fazlasıyla yararlanıyoruz. Ne
çamaşır yıkıyoruz ne de bulaşık, çayımızı kahvemizi
makineler yapıyor.
İşlerimizi bir telefon, bir faksla hallediyoruz. Uçaklar bizi
iki saat içinde dünyanın bir ucuna taşıyor. Hatta artık
gitmeye bile gerek yok, internetle dünya elimizin altında. Ama
yine de vaktimiz yok işte!
Bence doğanın kara bir laneti. Biz ondan uzaklaştıkça, o da
bizden bütün zamanları çalıyor.
Milan Kundera "yavaşlık" adlı kitabında; "yavaşlık hep aldatır,hızlılık
ise unutturur" diyor. Telefon hızlılık mesela,
konuşulanları,söylenenleri unutturur. Mektupsa yavaşlık, hep
vardır ve hep hatırlatır. Evet freni patlamış kamyon gibi yaşamanın
hiç anlamı yok.
Ayağımızı gazdan yavaş yavaş çekelim ve biraz mola verip
ruhumuzun da bize yetişmesini bekleyelim artık.
Aceleye ne gerek var?
Hayat yalnız biz izin verdiğimiz gibi geçer. İyi ya da
kötü hızlı ya da yavaş...
Her şey bizim elimizde, sevgi de, aşk da, başarı da. Ama ancak kendi
ruhumuzla buluştuğumuzda...
|
Can Dündar (Şiir Gibi Yazılar)
>>>> Bu Şiiri Facebook'ta Paylaş <<<<
|
|
|
